Şantiye ve İş Makinesi İzleme Alışkanlığı

Son birkaç ayda gerek deprem afetinin bizi vurması gerekse siyasi ortam sebebiyle, halihazırda çok yoğun ve hızlı değişen ülke gündeminin yoğunluğunun ve değişim hızının arttığına şahit olduk. Önümüzdeki seçim takvimi sebebiyle de yoğunlaşacak ülke gündemimizin ve ülkemizin başka afetlerle sarsılmaması için biliyorum ki hepimiz duacıyız.

Tüm bu yaşananların gölgesi altında eminim ki hepimizin dikkatini çeken, üzerine kafa yorduğumuz birbirinden farklı durumlar ve hadiseler mevcut. Eğlenmeye de ihtiyacı olan insanoğlunun, eğlenceli meselelere de her durumda ve fırsatta kafa yorduğu herkesin malumu. Bu yazımda üzerine düşünmesi benim için oldukça eğlenceli, bununla birlikte pek çok insanın da sahip olmaktan oldukça memnun olduğu bir alışkanlığı ele alacağım; şantiye ve iş makinesi izleme alışkanlığı.

Malumunuz, ülke dışına çıkıp gözlem yapmak herkes için, her zaman mümkün olmuyor. Ben de sınırları henüz aşamamış bir Türk vatandaşı olarak biricik ve canım ülkemde herkesin gözlemlediği ve herhangi bir kazı ya da inşaat alanında rastladığı gibi, çalışan iş makinelerini büyük bir dikkatle izleyen, geneli orta yaş ve üzeri olan erkek vatandaşlarımıza sıklıkla denk geliyorum. Bu yaş ve cinsiyet gurubunun şantiye ve iş makinesi seyrine denk gelmek alelade bir durumken, yaş ortalamasını ve cinsiyet grubu algımızı kökünden sallayan ve değiştiren bir pencereye birkaç senedir Bursa’da rastlıyoruz.

Şahsi aracı yoksa ya da şahsi aracını kullanmayı tercih etmiyorsa, hemen her Bursa sakininin Osmangazi Metro İstasyonu ve Merinos civarına nasıl oluyorsa bir şekilde işlerinin düşüp gittikleri bir sır değil. Özellikle Osmangazi Metro İstasyonu’na Kent Meydanı istikametinden girenlerin sağında, istasyondan Kent Meydanı istikametine doğru gidenlerin ise solunda birkaç senedir gördükleri, Osmangazi Belediyesi’nin meydan projesi inşaatı hala devam ediyor. Bana göre bu inşaatı diğer inşaatlardan ayıran yegâne unsur, nasıl akıl ettiler bilmiyorum, meraklı vatandaşlarımızın inşaatı rahatça izleyebilmeleri için oluşturulmuş, üzerinde kocaman “Şantiye İzleme Alanı” yazan yukarıdaki paragrafta bahsini açtığım, oyunun kurallarını kökten değiştiren penceredir.

Metroyu her kullanışımda ne zaman bu inşaat alanının önünden geçsem, sayıları değişkenlik gösterse de her yaştan, kadın veya erkek fark etmeksizin Bursa sakinlerinin bu pencereden şantiyeyi izlediklerine şahit olurum ve şantiye seyrine dalıp daha sonra giden ve sürekli akış halinde olan pencere önündeki insanları birkaç dakika boyunca izlerim. Bebek arabalarıyla pencerenin önüne yanaşan aileler, arkadaşlarıyla seyre koyulan gençler, çocuklu anneler, kadın gününden dönen ablalar ve teyzeler, ellerini arkada bağlamış kasketli, bıyıklı, ceketli sıra halinde dizilmiş abiler, dayılar ve amcalar, el ele tutuşmuş sevgililer, meraklı çocuklar ve daha niceleri bu pencerenin önünde en azından bir dakika durur, inşaat alanında olan biteni izlerler.

Şantiye ve iş makinesi izleme alışkanlığını nerede edindik bilmiyorum. Ancak Bursa’mızda rastladığım bu manzara sebebiyle, sanki bu alışkanlığın halihazırda kodlarımızda yazılı olduğu düşüncesine kapılıyorum. Osmangazi Belediyesi de bu ilme daha evvelden sahip olmuş olacak ki, “Şantiye İzleme Alanı” adında bir pencereyi Bursalıların hizmetine sunmuş.

O halde ben de bir Bursalı olarak, benim gibi pek çok Bursalının üzerine derin derin düşündüğü bu pencereyi, Osmangazi Belediyesi’nden sonraki projeleri için saklamasını rica ediyorum. Kim bilir belki bu pencere için şarkılar bestelenir ve hatta romanlar bile yazılabilir.